අද මුළුමනින්ම පාහේ ඛනිජ තෙල්වලින් දුවන අපේ ලෝකය ඛනිජ තෙල් ඉවර වූ දිනක නැවත ගල් යුගයට/ගොවි යුගයට පත් වනු ඇත් ද? තත්වය එතරම්ම බරපතල නොවනු ඇති. එහෙත් අපට අහිමි වන බොහෝ දෑ සිහිවන විට පියවි සිහිය නැති වන බවක් හැගේ.

මෙවන් අභාග්‍යයක් ඉදිරි පරපුරටවත් සිදුවීම වැළකීමට වර්තමාන විද්‍යාඥයෝ පුනර්ජනනීය බලශක්ති ප්‍රභව වෙත ඇහැගහගෙන සිටිති.සූර්යාලෝකය,සුළං බලය හා මුහුදු රළ තරංගවල බලය ආදිය එලෙස අවධානය යොමු වූ තැන් කිහිපයකි.මෙම ප්‍රභවවල ගැටලුවක් වන්නේ දවස පුරා එක ලෙස ශක්තිය සැපයීම සිදුනොවීමයි.
එයට විසදුම ලෙස, අභ්‍යවකාශයට ගොස් පැය 24 පුරා හිතේ හැටියට සූර්ය ශක්තිය ලබාගත හැකි බව විද්වතුන්ට පහළ වූ රටක් වටින අදහසකි. නමුත් එම අදහස අධෛර්යමත් කරන ප්‍රබල බාධාව වූයේ අභ්‍යවකාශයේ දී නිපදවන විදුලියහි ගැබ් වී ඇති ශක්තිය පොළවට සාර්ථකව සම්ප්‍රේෂණය කරන්නේ කෙසේ ද යන්නයි. (අභ්‍යවකාශයේ සිට පොළවට ඉතා දුර නිසා වයර් ඇදීම ප්‍රායෝගික නොවේ නේද?)

ජපන්නු හපන්නු යන කියමන නැවතත් සනාථ කරමින් ජපන් විද්‍යාඥයන් විසින් පසුගියදා සාර්ථකව අභ්‍යවකාශයේ සිට පොළව වෙත ශක්තිය සම්ප්‍රේෂණය කර එය භාවිතයෙන් විදුලිය නිපදවා ඇත.වයර් භාවිතා නොකර සිදුකරන ලද මෙම ශක්ති සම්ප්‍රේෂණය මගින් ශක්ති සම්ප්‍රේෂණය නව මාවතකට යොමු කර ඇත.අභ්‍යවකාශයේ දී ම සූර්යාලෝකය භාවිතා කර විද්‍යුතය නිපදවා එම ශක්තිය පොළවට සම්ප්‍රේෂණය කිරී‍මේ නැවුම් අදහස ඉදිරියට ගෙන යාමට මෙම අත්හදාබැලීම මහගු පිටුවහලක් වී ඇත.

 

කාර්යක්ෂමව දුරස්ථ ප්‍රදේශ 2 ක් අතර ශක්තිය සම්ප්‍රේෂණය සදහා ක්ෂුද්‍ර තරංග(micro waves) හෝ ලේසර් භාවිතා කළ හැකි වන අතර මොවුන් භාවිතා කර ඇත්තේ ක්ෂුද්‍ර තරංග වේ.ලේසර්වලට කෙටි තරංග ආයාම ඇති නිසා කුඩා උපාංග යොදාගෙන නිකුත් කිරීම(ප්‍රදානය) හා ලබාගැනීම( ප්‍රතිදානය) කළ හැකිය.කෙටි තරංග ආයාම තිබීමේ අවාසිය වන්නේ වායුගෝලයේ දී විවිධ බාධකවලට හසුවීමයි.ඒවා වලාකුළුවල ජල බිදු හමුවේ විසිරී යාම(ප්‍රකිරණය) හා ඒවාට අවශෝෂණය සිදුවේ.නමුත් ක්ෂුද්‍ර තරංගවලට  ඊට සාපේක්ෂව දිගු තරංග ආයාම ඇති බැවින් ඒවා එම බාධකවලට හසුනොවේ. එමෙන්ම එහි ශක්ති පරිවර්තන කාර්යක්ෂමතාව ද ඉහළය. එවිට අභ්‍යවකාශයේ දී සූර්ය ශක්තිය මගින් ක්ෂුද්‍ර තරංග නිපදවීම හා පොළවේ දී ක්ෂුද්‍ර තරංගවල ශක්තිය යොදා විදුලිය නිපදවීම යන පරිවර්තන කාර්යක්ෂමව කළ හැකිය.

ජපන් ජාතිකයන් ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාත්මක කළ අයුරු විමසමු.ඉතා විශාල කණ්ණාඩි 2ක් හා සූර්ය කෝෂ සහිත චන්ද්‍රිකා අභ්‍යකාශගත කර කණ්ණාඩි 2 මගින් සූර්යාලෝකය සූර්ය කෝෂ වෙත දිශානත කෙරේ. සූර්ය කෝෂ මගින් තමා වෙත ලැබෙන ආලෝක ශක්තිය විද්‍යුත් ශක්තිය බවට පරිවර්තනය කරනු ලැබේ. ඉන්පසු පොළවට සම්ප්‍රේෂණය සදහා විද්‍යුත් ශක්තියෙන් ක්ෂුද්‍ර තරංග නිපදවනු ලැබේ.චන්ද්‍රිකාවේ ඇන්ටනා මගින් ක්ෂුද්‍ර තරංග පෘථිවියේ  ඍජුකාරක ඇන්ටෙනා වෙත ඉලක්ක කර එවනු ලැබේ. ඍජුකාරක ඇන්ටෙනා මගින් නැවත ක්ෂුද්‍ර තරංග විද්‍යුතය බවට පරිවර්තනය කෙරේ.

 

සමහරවිට ඔබට ක්ෂුද්‍ර තරංග පෘථිවියට ඉලක්ක කිරීම ජීවීන්ගේ සෞඛ්‍යයට අහිතකර වන්නක් යැයි සිතෙන්නට පුළුවනි.සූක්ෂම තරංග උදුන(microwave)ක් තුළ ජීවත්වීමට සිදුවේ යැයි ද සිතෙන්නට ඉඩ ඇත.නමුත් මෙහි තීව්‍රතාවය චොකලට් දිය කිරීමටවත් ප්‍රමාණවත් නොවේ.කෙසේ වෙතත් පොළවේ ඇන්ටනා පිහිටි පෙදෙසට ඇතුල් වන්නන්හට ආරක්ෂක ආවරණ පැළදීම නියමිත කෙරේ.

දැනට කළ අත්හදාබැලිමේ දී JAXA ආයතනය 55 m දුරකට කිලෝවොට් 1.8 ක ශක්තියක් සම්ප්‍රේෂණය කර ඇත. 36,000 km ඉහළ අහසේ පිහිටි භූස්ථාවර කක්ෂයේ සිට පොළවට ශක්තිය සම්ප්‍රේෂණය කිරීම ඔවුන්ගේ අවසාන අරමුණයි.

එවිට සූර්යාලෝකය පැය 24 පුරාම ලබාගත හැකිවීම නිසා ස්වභාවික සම්පත් සීමිත වීමෙන් ඇතිවන බලශක්ති අර්බුදයට සාර්ථක විසදුමක් ලැබේ.මෙම නව බලශක්ති ප්‍රභවය  පරිසර හිතකාමි හා පුනර්ජනනීය වීම නිසා අපගේ පාරිසරික ගැටලු ද මගහරවා ගත හැකිවේ.භූස්ථාවර කක්ෂයේ කක්ෂගත කළ සූර්ය කෝෂ රැගත් චන්ද්‍රිකාවලින් සපිරි අනාගතයක දී අපට පෘථිවියත් නිරෝගිව තබාගනිමින් අපරිමිත ශක්ති ප්‍රමාණයක් ලබාගත හැකිවේවි!